آرنا نیوز :: قدرتنمایی، عربدهکشی، کریخوانی، شرارت، زورگویی، باجگیری، تیراندازی، قمهکشی و تخریب اموال ازجمله مهمترین اقدامات اراذل و اوباش و گندهلاتهاست که با استفاده از انواع سلاح از کلت و کلاشینکف گرفته تا تیزی و قمه و شمشیر و بهکارگیری نوچه و نوپا در معابر و اماکن انجام میدهند.
به گزارش سرویس جامعه آرنا، طرحهای پلیس برای برخورد با اوباشگری از گذشته بوده و ادامه دارد. از زمان افتتاح قرارگاه مبارزه با اراذل و اوباش در شهریورماه ۱۳۹۹ تاکنون این مجرمان تحت کنترل و نظارت پلیس بودهاند، تا جایی که رییس مرکز عملیات پلیس اطلاعات تهران سرهنگ سعید راستی از کاهش 39 درصدی شرارت در تهران در ۶ ماهه ابتدایی سال جاری خبر میدهد.
رییس مرکز عملیات پلیس اطلاعات تهران از دستورالعمل جدیدی برای برخورد با سارقان خبر داده و میگوید که اخیرا با توجه به دستور فرماندهی کل انتظامی کشور «مأموران پلیس در مواجهه با اراذل و اوباش و افرادی که اقدام به تخریب، تیراندازی و چاقوکشی کنند، بهعنوان جرم مشهود با رعایت قانون بهکارگیری سلاح، آنها را در صحنه موردهدف گلوله قرار داده» و برخورد میکنند.
ماده ۳ قانون ناجا، هدف از تشکیل نیروی انتظامی را استقرار نظم و امنیت و تأمین آسایش عمومی و فردی میداند؛ در همین راستا برخورد با مجرمان، سارقان، قاچاقچیان و مخلان نظم و امنیت برعهده پلیس قرار دارد.
جانشین فرمانده کل انتظامی کشور سردار قاسم رضایی میگوید که «بسیاری از ناامنیهای شهری ناشی از تحرکات ضدهنجاری اوباش شهری است» همانهایی که با حمل سلاح سرد و گرم اقدام به قدرتنمایی در انظار عمومی کرده و معتقدند کسی که زور دارد، شرایط را میسازد.
سخنگوی فراجا سردار سعید منتظرالمهدی میگوید اوباشی که بخواهد با قمه، دشنه و کارد جنگی، روند انتظامبخشی و تامین امنیت جامعه را با اختلال مواجه کند، هر لحظه نگران قفلشدن دستبند قانون بر روی دستانش باشد؛ اما وکیل دادگستری فریدون احمدی معتقد است که متاسفانه «مجازات جرایمی مانند اوباشگری که نظم عمومی را نیز هدف قرار میدهد و آرامش جامعه را به هم میریزد، بازدارنده نبوده و یا سهل گرفته میشود».
کارشناسان حقوقی معتقدند که یکی از موضوعات در جزای جرم، بازدارندگی قانون است تا فرد مرتکب جرم نشود و یا حداقل از تکرار آن جلوگیری شود؛ برای همین باید قوانین باید سختگیرانه شود تا بازدارندگی لازم را ایجاد کند؛ همچنین ستار پروین، جامعه شناس، با بیان اینکه در یک نگاه کلان، اوباشگری معلول نابرابریهای اجتماعی بوده و این افراد با دستزدن به رفتارهای خشن به وضعیت فرودستی خود در جامعه واکنش نشان میدهند، درباره راهکارهای لازم برای کنترل رفتارهای اوباشگرایانه درسطح جامعه میگوید که مهمترین مسأله کاستن نابرابریهای شهری و اجتماعی، سیاستگذاری فرهنگی و کارآمدی خانوادههاست.